روزی به یادماندنی

چهارشنبه عصر ساعت 6:45 پرستار مردی در اتاق عمل را گشود و پدر را فراخواند روشان بغل خاله اش به بخش رفت و حسین درب ریکاوری. تا ساعت 8:30 فهیمه در اتاق عمل بود خدا می دونه چقدر این ساعات سنگین و سخت گذشت

بالاخره فهیمه جان هم اومد و به بخش منتقل شد.

شبی به یادماندنی و پر از شور و شوق

صدای اذان بین بیرون امدن فهیمه و روشان طنین دلنوازی بود که هرآینه فریاد می داد بندگان من هرچه دارید و ندارید آنِ خداست .

امروز بیشتر از گذشته احساس نیاز به تو دارم یارب العامین و یا ارحم الراحمین.

خدا یا تورا بابت همه نعمات سپاس